Brief aan Amber Verstraelen (’t Hof bySONder: ‘Weldra gaan ook hier de letteren knetteren’
12 juni 2022
Amber Verstraelen schrijft over haar ambitieuze plannen met ’t Hof bySONder in het hart van de Mechelse binnenstad.
Amber Verstraelen schrijft over haar ambitieuze plannen met ’t Hof bySONder in het hart van de Mechelse binnenstad.
Architect Frank De Groeve over een sok en nieuwe wegen.
Tim Vanderjeugd, Teammanager van Trek Racing Team, vertelt over het geven van kansen aan jong (sport)talent.
Isabel Lowyck schrijft over haar passies als docente Educatieve Erfgoedontsluiting aan de University of Antwerp.
Ambachtsman en student Dennis Marechal slijpt pennen uit hout
Magnifiek Milan, hoe jij Schouwburg de Arenberg en OLT Rivierenhof door de coronacrisis hebt geloodst. Ik besef, het epidemiegevaar is waarschijnlijk nog niet helemaal geweken, maar het zou al heel raar moeten lopen vooraleer de overheid nog eens zo drastisch dient in te grijpen in ons vrijetijdsleven. Als geëngageerde directeur van deze twee prachtige instellingen bleef je het in de klassieke en sociale media strijdvaardig opnemen voor de hele sector. Zonder iemand te beledigen. Every inch a gentlemen, zo kennen we je. Ik ben er oprecht van overtuigd dat de cultuurconsument, mede dankzij jou, van nog veel erger onheil is
Brief aan Geert Wellens (Triginta) over zijn boek ‘Levensbelangrijk’ en over de warme initiatieven in de wereld van het vastgoed.
Amai Andries, oprechte bewondering vult mijn aanspreking. Dat heeft alles te maken met jouw laatste bericht op LinkedIn. Ik citeer even: Tijd voor verandering! Na vijf mooie jaren bij het sterkste team van De Tijd -dataviz/interactive/video/podcast en andere digitale fun stuff- begin ik weer als freelancer. Goesting om te praten over digital storytelling? DM, +32478974163 of andries.fluit@gmail.com. Ja, ik heb veel goesting om daarover te praten. Maar liever nog schrijf ik er een brief over. Ik ben meer van het ambachtelijke type en schrijf mijn tijd heel graag weg met pen, papier en inkt. Al ben ik uiteraard niet blind
Chaleureuze Cédric, een zelfbedachte aanspreking die jou op het lijf is geschreven. Je bent echt een warme mens, Cédric, en niet alleen omdat je heel vaak met hoofd, lijf en leden in het swingende Zaragoza vertoeft. (Een omschrijving die ik plukte uit de wereldhit van Jimmy Frey, want zelf ben ik er nog niet geweest.) Die warmte geef jij door aan iedereen die graag geniet van kijken en lezen via www.cedricraskin.be. Een pareltje voor wie net als jij met verwondering door het leven wandelt. Ik citeer je heel graag: ‘Ik stap bewust langzaam, zo zie ik het meest. Dan vind
Alsjeblief, schrijf-ster Annick, een complimentje in de aanspreking (met een belegen woordspeling) om aan de lezers te vertellen dat jij tot de top van de Vlaamse copywriters behoort. Je gaat schrijvend als een humancat door het leven en laat de verkoop van je klanten hoge (kat)ogen gooien. Wat je precies doet kan iedereen lezen op www.felixthehumancat.be. Ik heb echt niets met katten, dat weet je. Toch kan ik dwars door jouw spinnend alter ego heen kijken en de kracht van jouw pen bewonderen. Om mij aan je vakkennis te laven ga ik o zo graag een frisgetapte Affligem met je
Briefwisseling met voormalig wielrenster Ine Vercammen over haar boek ‘Ambitie’. Daarin beschrijft ze helder en betrokken hoe de terreuraanslagen op de luchthaven van Zaventem op 22 maart 2016 haar leven veranderden.
Johan Van Rooy vraagt Liz Mavraki om haar biograaf te worden. Liz vraagt zich af of ze wel voldoende arrogantie heeft om het als schrijver ver te schoppen.
Merci Maud, een bedanking in de aanhef om meteen te tonen hoe blij ik ben dat ik je een brief mag schrijven. We zijn nu met elkaar verbonden. Door het schrijven. Brieven uitwisselen geeft ons immers de kans elkaar beter te leren kennen. Ik vind dat een fijne, geruststellende gedachte. Ik ben zo vrij, en hopelijk neem je me dit niet kwalijk, even enkele verzen van jou er bij te nemen. ik ben achttien en een vriendin van mij overlijdt plots door een ongeluk met een vrachtwagen ik leer de dood kennen als een niet te negeren eis om te
Lieve Liz, Ik twijfel al meteen. Is de aanspreking ‘lieve’ niet te familiair? Te vrijpostig? Bij het schrijven van een brief is de aanspreking nochtans cruciaal, vind ik. Het zet meteen de toon. Je kan charmeren of afstoten. Een slechte aanvang is bijna nooit meer goed te maken. Anderzijds, met ‘Geachte’, ‘of ‘Beste’ beginnen zou zeker te afstandelijk zijn. ‘ Dag Liz’ veel te droog. ‘Hoi’ vind ik dan weer te puberaal. Ik pieker er over en hoop maar dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Want je zou het ook als betuttelend kunnen interpreten. Doe dat vooral niet. Ik
Joyeuze Jill, het klinkt misschien wat vreemd dat ik gebruik maak van een leenwoord om je te begroeten. Maar ik hou nu eenmaal van een alliteratie en zo klinkt het echt helemaal zoals ik het bedoel. Want toen we elkaar voor het eerst zagen in die Limburgse lenteweide kwam je me met een stralende glimlach tegemoet. Dankjewel. Om me welkom te heten zonder woorden. Om de stilte niet meteen vol te praten. Als woordmensen elkaar ontmoeten gebeurt er altijd wel iets speciaals. Herken jij dat ook? Verwantschap via verhalen, voel ik dan. Liefhebbers van letteren die even samen in eenzelfde
Beste Kris, Ik ben je nu al dankbaar. Want door deze eerste zinnen te lezen, weet ik dat mijn brief niet bij het oud papier is beland. Een opluchting voor een immer onzekere schrijver. Ik kan het je verzekeren. Ik vind het een mooi ambacht, dat brieven schrijven. Dankzij zo’n brief als deze kan een verhaal, dat anders misschien voor de eeuwigheid verloren zou gaan, blijven rondfladderen in ons collectief geheugen. Je kan het lezen en herlezen. Verba volent, scripta manent. Vandaar dat ik deze woorden op gouden briefpapier neerpen in ‘Oxford bleu’ inkt van het prestigieuze huis La Couronne
Allerbeste Gerrit, Heel blij dat ik er eindelijk toe kom om je aan te spreken. Schroomvallig, in de vorm van een brief en met ongeveer 32 jaar vertraging. Waarom onze levens zich, in en rond Lier en in de Vlaamse mediawereld, zo merkwaardig naast elkaar hebben afgespeeld, is volgens mij één van de grote mysteries van onze tijd. Maar we zijn allebei kranige, creatieve 50’ers en ik leef met de stellige overtuiging dat het beste in mijn leven nog moeten komen. Daarom kan deze brief misschien een nieuwe episode inluiden. Daarom wil ik eerst een gevoel delen dat ik al