Dapper Dennis,
hoe jij en je generatiegenoten je door corona en quarantaine hebben geworsteld. Uiteraard heeft elke generatie zijn eigen verhalen, maar die van de twintigers raakten volgens mij wat ondergesneeuwd. Wie afstudeerde aan de hogeschool of universiteit kon het mooiste moment (de plechtige uitreiking van een diploma) niet beleven. Dat zijn momenten die je nooit meer kan inhalen of goedmaken. Maar ik denk dat jij een manier gevonden hebt om daar niet te blijven bij stilstaan: ondernemen.
Jij bent een rasechte entrepreneur, gericht op duurzame producten, voor wie stilzitten beslist een zware straf is. Ik stel je even voor aan de lezers die nog nooit van Dennis Marechal zou hebben gehoord. Enfin, iedereen kan een kijkje nemen op www.woodengiftsandmore.shop. Daarom zal ik je iets heel persoonlijk vertellen. Als ik de wandeling van mijn leven zou overdoen, koos ik zeker twee wegen die ik (nog) niet heb uitgeprobeerd: studeren in het hoge noorden en werken met hout. Ik ben van het principe dat het leven een eeuwig herbeginnen is, dus kan het ook nog op mijn 53ste, maar het is vandaag toch een iets lastigere stap om te zetten. Maar goed, ik overweeg het nog steeds.
Daarom wil ik heel graag twee dingen van je weten: hoe ben je ertoe gekomen om in Zweden te gaan studeren en ginder je tong te laten struikelen over de vele å-, ä,- en ö-klanken? Maar veel meer nog wil ik alles weten over het ambacht waarvoor je koos: houten pennen maken. ‘Hoe cool is da’, zoals mijn dochter Hanne vaak uitroept. Ik hou van pennen en van hout. Het brengt me in een sfeer die me nog het meest doet denken aan schrijven met inkt in een boshut. Dat is zowat mijn hemel op aarde, als je begrijpt wat ik bedoel.
Wat is voor jou het nec plus ultra? Ik kan me het volgende ritueel voorstellen. Je zoekt de juiste tak uit, ruikt eraan en strijkt er met je hand over. Om het dan in de gewenste vorm te schuren, te frezen en te polieren. Ik was ooit te gast in jouw atelier. Mijn hart springt nog steeds op van vreugde als ik aan dat bezoek terugdenk.
Ik noemde je dapper in mijn aanspreking en dat meen ik. Want ondanks die pijnlijke pandemie ben jij je dromen blijven najagen. Je hebt nieuwe vrienden gemaakt, hebt met een taaltest bewezen dat je beheersing van het Zweeds ver boven het gemiddelde ligt en ook heb je een gerenommeerde klant mogen verwelkomen: het departement Kanselarij en Buitenlandse Zaken. Maar allermooiste bewijs van je ondernemingszin, creativiteit en groot hart is zonder meer het project ‘The waste pen’. Pennen gemaakt van wegwerpplastics, zoals verpakkingen als melkflessen en wasmiddelen. Dit idee ontstond blijkbaar toen je een hoopje plastic afval zag liggen tijdens een strandwandeling op vakantie. En dan komt jouw gedrevenheid tevoorschijn. Nog tijdens die vakantie heb je uitgezocht hoe je plastic kan recycleren om er daarna pennen van te maken. En je geeft ook iets terug aan onze kwetsbare wereld: een deel van de omzet gaat naar het Great Barrier Reef Foundation.
Tot slot wil ik je nog eens keihard aanmoedigen om helemaal te gaan voor Plumdigno, de volledig houten luxepennen van de allerhoogste kwaliteit. Mocht je die pen in de aanbieding hebben mag je mij meteen contacteren. Zo’n kleinood in de inkt doppen en over papier laten glijden, is beslist een stille droom.
Ik kijk er naar uit als naar mijn volgend bezoek aan Stockholm,
Ambachtelijke groeten,
Johan Van Rooy
“Mijn moeder was bijzonder enthousiast over de ontmoeting”
Enerverende Johan,
Bijna een jaar geleden kwamen we elkaar tegen via LinkedIn, en onze passie voor pennen veroorzaakte meteen een echte klik. Bij de eerste ontmoeting (welke ik vergeten was in de drukte) was mijn moeder bijzonder enthousiast over de ontmoeting aan de deur. Ik citeer even, Johan was een man die in zijn vijftiger jaren alleen nog maar dingen doet waar hij echt zin in had na een uitmuntend interessant leven. Dat heeft echt een indruk achter gelaten op mijn moeder. Daarom ook enerverend, want ons gesprek staat mij nog steeds zeer goed bij, zelden neemt jouw generatie zo oprecht de tijd om de nieuwe generatie te leren kennen. Jouw jaren van ervaring als journalist en redacteur creëerde een quasi mythische rust welke ik ooit ook hoop te bereiken in mijn vak! En wat vind ik het cool wat jij nu doet met je eigen website en bedrijf, verhalen schrijven in een manier waarvan ik alleen maar kan dromen, en af en toe bijgestaan worden door de kinderen voor foto’s en het technische gedeelte. Dat moet echt geweldig zijn voor een vader!
De studies en het leven in Zweden is op de mooiste en makkelijkste manier ontstaan, mijn vriendin komt namelijk van het prachtige Zweden. Na enkele jaren een lange afstandsrelatie, stonden we voor de studie keuze, België of het beloofde noorden. Al snel kwam ik er achter dat de opleiding in ons landje niet voor mij was. In een verouderde stijl waar de focus nog steeds hevig ligt op boeken kennis, zou ik nooit mijn draai vinden. In Zweden was alles anders, een internationale business opleiding met studenten van over de hele wereld. Nu 2,5 jaar later kan ik zeggen dat het de perfecte match was voor iemand zoals ik! De dekselse å-, ä,- en ö-klanken neem ik er met veel liefde bij, de taal leren was en is een geweldige uitdaging die het leven hier alleen maar makkelijker maakt.
Mijn houten obsessie is op de meest jeugdige manier ontstaan, te veel vrije tijd en op zoek naar een echte passie. Na enkele meubels te maken, ging de bal iets te snel rollen en al snel stond mijn ouderlijke garage vol met stof, hout en gereedschap. (Tot begrijpelijk ongenoegen van mijn ouders.) In de zoektocht om toch maar iets te verdienen met de uit de hand gelopen hobby kwam ik al snel op het idee om mijn passie voor pennen met het prachtige hout te combineren. Wat een combinatie is dat gebleken! Een prachtig stuk hout van een uithoek in de wereld komt binnen in mijn werkplaats en ik heb de eer om dit te bewerken tot een schrijfwaar dat iemand voor een lange tijd gaat gebruiken. Of een ander prachtig ritueel is de storm van over laatst brengt mij unieke takken en bomen van in de omgeving welke ik over enkele maanden kan omvormen in memoria voor de lokale bevolking hun favoriete boom. Dat is echt het allerbeste aan wat ik doe, en hout is zo’n prachtig natuurlijk materiaal dat elke keer verrast en mij weer laat lachen achter mijn draaibank!
Als laatste wil ik je nog even van harte uitnodigen om eens langs te komen hier in het hoge noorden. Het zou een eer zijn om je de prachtige omgeving welke ik mij het laatste jaar thuis mag noemen eens te tonen, en hopelijk je verhalen te inspireren voor de prachtige website.
Zweedse groeten,
Dennis Marechal