De neerdalende zon loert laag over de eindeloze zee. Er hangt een belofte van verandering in de frisse lentelucht. Het witte strand strekt zich desolaat uit. Sophia stapt sierlijk langs de golvende zee in een doorzichtige, witte jurk die haar zwarte bikini accentueert. Haar zongebruinde huid verzacht de overgang tussen de felle contrasten van haar kledingkeuze. Sophia voelt het zand onder haar voeten wegvloeien als weer een nieuwe golf de aftocht blaast. Het grint van schelpjes kriebelt aan haar Grieksblauw gelakte teennagels. Ze zakt iets dieper weg in de branding. Het voelt als de bevestiging dat dit land haar hier wil houden. Ze buigt haar hoofd en staart naar haar voeten. Haar lange blonde haren vormen een koker die voor extra focus zorgt. Nu is ze 38. Haar allerlaatste contract verbrak ze met een simpele e-mail die met een droge bevestiging werd beantwoord. Zonder gedoe plaats geruimd voor vers talent. Donatella aanvaardde haar keuze. Begripvol als een moeder. Tot grote opluchting van Sophia.
Verbazingwekkend hoe ze met de lelijkste voeten ter wereld als topmodel de mooiste carrière op de aardbol kon uitbouwen.
Verbazingwekkend hoe ze met de lelijkste voeten ter wereld als topmodel de mooiste carrière op de aardbol kon uitbouwen. Ontwerpers zorgden er tijdens een defilé altijd voor dat de lengte van haar benen en de diepte van haar insnijding het volle licht van de schijnwerpers opvingen. Zo ontsnapten haar knoestige voeten aan het oog van de genadeloze critici. Ze was door een resem hedendaagse modekoningen meer dan 20 jaar naar de meest prestigieuze catwalks gejaagd in London, Parijs, New York en Milaan. De laatste jaren ook naar Dubai waar oliedollars alles en iedereen deden bewegen. Voor Givenchy, Dior, Armani. Voor Donatella Versace ook, met wie ze in de loop der jaren een innige vriendschapsband heeft opgebouwd.
Morgen bij het ochtendgloren, als de zon is uitgeslapen en haar lentestralen uitstrekt over de zee, zal er weer een nieuwe stoet gammele bootjes opduiken aan de kim. Te vol geladen met te hoge verwachtingen. Sophia zal hen opwachten. In kaki. Haar voeten verpakt in bottines en zonder een veeg maquillage op haar kwetsbare huid. Met een rood kruis op haar rug zal ze de eerste hulp aanreiken en vrijwillig een luisterend oor zijn. Elke overlevende krijgt van haar een eerlijke, warme glimlach die ze nimmer op de cover van een glossy liet bewonderen.