Kasteel d’Ursel in Hingene (Bornem) is een heerlijke plek om te verpozen. ‘s Ochtens sturen zangvogels er symfonieën de ether in. Op een van de banken in het park zit ik te genieten en te worstelen met mijn prozaverhaal-in-wording. Voorlopige titel: ‘De kerkuil van het Heilig Hart.’ Ik lees, schrap, noteer wat in de marge en leg af en toe mijn pen neer om rond te kijken. Zou ik hier ergens inspiratie uit de zangerige lentelucht kunnen plukken? Ik kribbel de naam ‘Antonine de Mun, hertogin d’Ursel’ bovenaan pagina 5. Ze was een amateurkunstenares, lees ik in de toeristenfolder, die

Ik heb ondertussen al 12 pagina’s uitgeschreven: er is een aanzet tot een intieme verhouding, er ligt een lijk opgebaard en er is ook iemand achter de tralies beland. Het zijn helaas allemaal nog losse scènes, zeker nog geen coherent verhaal. ‘Eromheen lezen’, is de raad die ik van mijn docenten geregeld krijg. Ik heb me ondertussen laten meedrijven op ‘Het moois dat we delen’ van Ish Ait Hamou. Beklijvend verhaal met een structuur waar ik zeker nog iets kan van leren. Het refereert aan een actueel thema dat tot op vandaag en nog vele jaren zal blijven nazinderen. Ondertussen

Gesprek in de sacristie Het voelt toch wat vreemd om weer die vertrouwde ruimte binnen te stappen. Elke zondag, een half uur voor zes, kwam ik hier. In een periode die ook wel eens als ‘de wonderjaren’ wordt omschreven. Een ingrijpende tijd in een mensenleven, zo tussen zijn 11de en zijn 15de. Het is vreemd omdat het zo lang geleden is, maar ook vertrouwd omdat zo goed als alles nog op dezelfde plaats staat. De tijd heeft mijn herinneringen amper vertroebeld. Ik draai even de deur open van de ingemaakte kast waar de pijen van de misdienaars nog steeds hangen.

Waarom de Heilig Hartkerk een hoofdrol krijgt? “De restauratie van het interieur van de Heilig Hartkerk op de Antwerpsesteenweg in Lier gaat in maart 2021 van start. De werkzaamheden duren tot eind januari 2022. De Heilig Hartkerk is een uniek voorbeeld van een modernistische kerk naar een ontwerp van Flor Van Reeth (1938-1939)” Dit citaat uit een krantenartikel in Gazet van Antwerpen en Het Nieuwsblad wekte eind 2020 meer dan mijn belangstelling. Ik ben opgegroeid op nauwelijks 1,5 kilometer van deze kerk, fietste er dagelijks voorbij op weg naar school, was er tussen 1978 en 1985 misdienaar, mijn ouders zijn er getrouwd en mijn vader was er ook