Kijk eens aan! Zie hem daar heerlijk uitgestrekt liggen. Elegant rustend op het kussen van mijn hand, ondersteund door duim en wijsvinger. Gevlamd roodbruin aan de buitenkant. Kalmerend zwart net boven het gevoelige gouden penpunt. Ik en mijn vulpen, dat is wij. Onvoorwaardelijke, eeuwige liefde.
Onze harmonieuze verhouding is zonder de minste twijfel zintuigelijk.
Onze harmonieuze verhouding is zonder de minste twijfel zintuigelijk. Op de allerfijnste momenten, op het toppunt van ons kunnen ook vol gloed en zwoel. Ik streel met mijn ogen en lonk met een begerige blik. Ik aai de gladde rondingen met mijn vingertoppen om dan, heel voorzicht en op het juiste moment, het beschermhoesje er af te laten glijden. Het puntige kopje van de pen geconcentreerd mogen observeren is een exquis voorrecht. Ik bestudeer vooral het gaatje waar de inkt vanuit de binnenkant naar buiten sijpelt. Nooit kan ik aan de verleiding weerstaan om het vochtige pennetje dicht bij mijn neus te brengen. Om eraan te ruiken. Niks chemisch, alleen chemie. Een uitzonderlijke keer durf ik er met mijn tongpunt even over strelen. Korte, tedere likjes, waarbij ik probeer mijn hoofd niet te verliezen. Tot op heden kon ik mij steeds beheersen om die zaligheid niet meteen ook ongecontroleerd gulzig naar binnen te halen. Voor de toekomst kan ik echter niets garanderen. Je moet immers nooit beloven wat je hart niet kan geloven.
Ik ben nu volledig weg van de wereld. Noem het gerust een sensueel ritueel dat alleen maar om ons twee draait. Pas als dat plagerige spel voorbij is, start daadwerkelijk met wat onontkoombaar tot een diep gevoel van satisfactie zal leiden. Sierlijk, in gitzwart, in Pruisisch – of saffierblauw, maar heel graag in maroonrood creëren wij, vanuit het niets, iets wat nooit eerder heeft bestaan. Laat staan dat het ooit is vertoond. Hongerig ben ik! Verliezen doe ik mij in al dat moois dat wij op de wereld loslaten.
Die onbeschrijfelijke, kolossale kracht die dankzij jou, soms met subtiele zachtheid dan weer met gepaste kracht, in één verrukkelijke sliert vloeit en sprankelt. Zo ontstaat -het liefst op een onbeschreven blad – een uniek verhaal dat ik met de wijde wereld wil delen. Ik hoop nu maar dat ze ons hiervoor behoorlijk betalen. Harde duiten voor zachte fantasieën. We zijn er echt niet vies van.