Ik heb ondertussen al 12 pagina’s uitgeschreven: er is een aanzet tot een intieme verhouding, er ligt een lijk opgebaard en er is ook iemand achter de tralies beland. Het zijn helaas allemaal nog losse scènes, zeker nog geen coherent verhaal. ‘Eromheen lezen’, is de raad die ik van mijn docenten geregeld krijg. Ik heb me ondertussen laten meedrijven op ‘Het moois dat we delen’ van Ish Ait Hamou. Beklijvend verhaal met een structuur waar ik zeker nog iets kan van leren. Het refereert aan een actueel thema dat tot op vandaag en nog vele jaren zal blijven nazinderen. Ondertussen ben ik ver gevorderd in Waarover ik praat als ik over hardlopen praat van Haruki Murakami. Heerlijk boek waarbij de Japanse auteur de invloed onderzoekt van zijn sportbeoefening op zijn schrijfwerk. Snijdt qua thema iets minder diep in de ziel, maar is ook tijdloos. Ik weet niet of mijn verhaal die ambitie kan of mag hebben?
Wat ik wel weet is dat er in de krant al eens iets opduikt dat – vanuit mijn perspectief bekeken althans- interessant is. In De Standaard van maandag 15 maart 2021 schreef Geert Sels Architectuurinstituut gaat naar de kerk over het Vlaams Architectuurinstituut dat onderdak vindt in de Sint-Hubertuskerk in Berchem. Altijd blij dat een gerestaureerd gebouw een nieuwe bestemming krijgt. Ik wil er graag nog meer over weten omdat er na de restauratie van de Heilig Hartkerk ook weer hard zal nagedacht worden over de activiteiten die in het gebouw kunnen plaatsvinden. Ook de Sint-Hubertuskerk, ontworpen door architect Jan De Vroey en ingezegend in 1916, bepaalt mee haar omgeving en dat maakt het gebouw op zich al waardevol. Ze staat in de Victor-Jacobslei in de wijk Oud-Berchem en is omringd door herenhuizen uit de laat 19de eeuw.
Misschien moeten ook schrijvers onderdak zoeken in gerenoveerde gebouwen waar ze inspiratie vinden en waar ze tegelijk een herbestemming aan schenken?
Aan de kerk hangen, net als aan vele andere gerenoveerde monumenten, inspirerende verhalen. Misschien moeten ook schrijvers onderdak zoeken in gerenoveerde gebouwen waar ze inspiratie vinden en waar ze tegelijk een herbestemming aan schenken?
Maar uiteraard zullen ook hier de woorden van Willem Elschot weerklinken. ‘Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren.’ Ik blijf voorlopig naarstig verder schrijven aan mijn Heilig Hartverhaal in mijn eigen schrijfatelier.