Stoffen lonken

Dit is het ondernemersverhaal van Véronique Printemps. Het start onder het adagium ‘Point n’est besoin d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer.’ (Het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden.) Deze uitspraak, toegeschreven aan Hendrik IV van Frankrijk, maar ook aan Willem Van Oranje, is zowat het leitmotiv van deze ongetwijfeld boeiende reis. Het is onmogelijk, maar vooral onnodig om de afloop te voorspellen.

De onderneming moet rond stoffen draaien. Simpelweg omdat ze er altijd al door gefascineerd was. Véronique is geen entrepreneur by nature, heeft het ook niet van thuis meegekregen. Ze behaalde twee bachelorsdiploma’s: medisch secretaresse en zorgmanagement. Véronique is getrouwd, mama van twee volwassen kinderen en werkt op de dienst Medische Beeldvorming van het AZ Sint-Maarten in Mechelen. Die onderneming rond stoffen kan misschien ooit haar vaste baan vervangen, maar dat hoeft niet en al zeker niet nu meteen. Stap voor stap: zo bewandelt Véronique het liefst haar levenspaden. Er zijn wel twee belangrijke voorwaarden: het moet vooruitgaan en het moet verrijkend zijn. Anders is het niet meer dan een vrijblijvende hobby en daar past Véronique voor.

Het is haar nieuwsgierigheid die haar vooruit drijft. Maar vooraleer ze op pad gaat, wil ze over een betrouwbare wegenkaart beschikken. Maar van deze tocht is er nergens een routeplan te koop. Dit zal ze van a tot z zelf moeten uitstippelen. Haar eerste stap? Een loopbaancoach. Omdat je ergens moet beginnen natuurlijk, maar vooral ook omdat ze toch niet graag blind vaart op die stoffen. Klopt haar gevoel wel? Bevestiging krijgen van iemand met ervaring in het uitstippelen van carrièrewendingen, bleek geen tijdverlies. Daar in het idyllische gehucht Gestel aan de Nete bij Lies Schoovaerts heeft Véronique gevoeld dat haar gevoel voor stoffen niet alleen juist aanvoelt, maar ook echt iets kan worden. Het is nu meer dan zomaar een gevoel. Verder kreeg ze ook de bevestiging van haar slechte relatie met cijfers, maar mooi dat ze nu al weet hoe belangrijk delegeren is: de boekhouding kan iemand anders veel beter en voor de marketing neemt ze haar man in vertrouwen. Knap bedacht van haar! Ze nestelt zich met deze rubriek op zijn website als een koekoeksjong. Laat hem maar broeden en voeden. 

Véronique heeft met Lies ook iemand waarmee ze af en toe de volgende stappen op haar reis kan aftoetsen. Voorzichtig kunnen we Lies het eerste lid in haar persoonlijke Raad van Advies noemen. Het mooiste cadeau dat ze van Lies kreeg is vertrouwen. Wat ze teruggeeft? Voorlopig dankbaarheid in woorden. Maar ook koekjes. Omdat eigen baksels nog veel lekkerder zijn dan woorden. En omdat Véronique heel goed weet: kleine attenties kleuren het leven.