Traptoerist
Zwart beest getemd: eindelijk de Paterberg opgereden
In mijn zoektocht naar de Flandrien in mezelf, heb ik een nieuwe mijlpaal bereikt: ik ben eindelijk de Paterberg opgeklauterd. Dat klinkt alsof ik een aap op de fiets ben en uiteraard is dat ook zo. Want wie de steile kasseien van de Pater al heeft beklommen – en geen afgetraind atleet is- weet dat je daar op een bepaald moment onvermijdelijk tussen je kader bengelt. Geen ontkomen aan. Toen ik boven genoot van het prachtige landschap was ik lichtjes euforisch. Je voelt je even een echte wielergod. Ook al besef je dat de Van Aerts en Van der Poels
Traptoerist van 53 pakt La Primavera
Nog enkele hectometers en het peloton heeft de afdaling van de Poggio di San Remo voltooid. De sierlijke sliert atleten kronkelt naar de laatste haarspeldbocht. Opwinding bij de commentatoren. ‘Dit kan niet, neen, echt, dit is wereldnieuws!’ Mart Smeets heeft hem als eerste opgemerkt. ‘Van Rooy heeft de Poggio overleefd. On-waar-schijn-lijk. Niet normaal.’ En toch is het een feit. De 53-jarige Johan Van Rooy zit in de kopgroep in de finale van La Primavera en heeft zich in de 291 kilometer tussen Milaan en San Remo kunnen handhaven tussen de wereldtop op de Capo Mele, de Capo Servo, de Capo
De koers zit in mijn bloed
De koers zit in mijn bloed. Al heel mijn leven. En het wordt hoog tijd dat daar iets van naar buiten vloeit. Mijn grote liefde heb ik altijd in een apart vakje gekoesterd. Op een ereschavot gezet. Mijn schrijfactiviteiten hield ik gescheiden van mijn hobby. Bang dat het teveel een vermenging zou worden, dat ik er minder plezier zou aan beleven. Zowel aan het schrijven als aan de koers. Ik was een vurig supporter van achtereenvolgens Freddy Maertens, Fons De Wolf, Johan Museuw, Tom Boonen en vandaag Wout Van Aert. Maar mijn liefde voor hun prestaties neerpennen? Neen, daar voelde