
De ruwe oceaan smaakt naar puur geluk
Oesters slurpen met een glas bubbels binnen handbereik. Mijn hoofd wordt weer langzaam vrij. Hier in Bretagne met zicht op de ruige Atlantische oceaan reizen mijn gedachten naar Zout op mijn huid van Benoîte Groult. Een roman over een onmogelijke en tegelijk onbegrensde liefde. Een zuiveringsritueel dat ik mezelf graag gun. Alles waait voorbij: waar ik fier op ben, wat me dwars zit, wat ik nog graag wil realiseren. Relativeren en alles een juiste plaats geven: het gaat allemaal veel vlotter met zicht op de eindeloze zee. Indische stoffen laten me niet los. Het blijft een droom die ik stap